بعد از پایان جنگ 8ساله مابین ایران وعراق وآتش بس در سال 68 زمینهای زیادی در محدوده مرزی ایران عراق که صاحبان انها از ترس جنگ گریخته بودند با معضلی به نام الودگی مین وگلوله های عمل نکرده مواجه شدند .زمینهایی که ارزش کشاورزی بسیار خوبی داشتند یا مهمتر از ان در اکتشافات حوزه های نفتی در میدان های نفتی قرارگرفتند .صاحبان بومی این زمین ها بعد از تلاش های زیاد انها که خوش شانس تر بودند توانستند مقدارکمی از این زمین ها را تصاحب کنند وانهای که نتوانستند دست از تلاش برای احقاق حق خود کشیدند .
استانداری ها ومعاونت سیاسی امنیتی استانداری ها مسئول رسیدگی به تملک دولتی براین زمین ها شد و در وزارت دفاع نیز سازمان جغرافیایی وزارت دفاع ومعاونت مهندسی این وزارت مسئول رفع ورجوع دعاوی مربوط به مالکین شخصی زمین ها ودولت شدند .سازمان جغرافیایی وزارت دفاع با بهره گیری از مهندسین ووکلای باتجربه در طرف دعوای شاکیان که عمدتا مردم کم سواد ومرزنشین بودند قرار گرفتند به همین دلیل ونداشتن قدرت کافی برای گرفتن وکلای متبحر از طرف مردم عمدتا به جلسات صلح وکنار امدن با دولت راضی می شدند محل این جلسات نیز در تهران ساختمان سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح در خیابان معلم بود یا در منطقه غرب کشور در ساختمان وزارت دفاع در کرمانشاه دولت اباد ابتدای جاده سراب نیلوفر یا در اهواز در سالن اجتماعات لشکر 92زرهی
اگر میزان اراضی بالا بود این جلسات به مرکز وهمان ساختمان سازمان جغرافیایی کشیده میشد واگر مقدار ان کم وتعداد شاکیان کمتر بود در همان مراکز سه گانه رفع ورجوع میشد واین پروسه بعد از تلاش های مداوم افراد وملاکین اراضی صورت میگرفت بطور مثال فرد شاکی از بعد از پایان جنگ زمین مرغوبی که توسط سپاه برای یک پادگان اشغال شده بود را در راهروهای دادگاه تا سال 92پیگیری کرده بود ولی چون به نتیجه ای نرسیده بود درنهایت به اجبار مجبور به روی اوردن به این جلسات صلح میشد که عمدتا بعد از طی سالیان از طرف وکیل حقوقی سپاه در پرونده توصیه میشد ونهاد غیر منتفع را حکم قرار میدادند واین نهاد همان سازمان جغرافیایی وزارت دفاع بود که نقش بیطرفانه را در این پرونده ها بازی میکرد ودر نهایت مالکین زمین ها در این جلسات مجبور میشدند به مبالغ بسیار کمتری از قیمت واقعی زمین ها انها را به نهاد های تصاحب کننده بدهند .
در بسیار دیگری از این موارد بطور کلی کار به این جلسات کشیده نمیشود وزمین ها براساس ماده 47قانون اساسی به نهاد ها ویا اشخاص واگذار میشوند .از جمله مالکینی که مشمول این قانون میشوند کسانی هستند که درزمان جنگ به همراه خانواده شان به عراق رفته اند ویا به زور انها را به عراق انتقال داده اند وبعد از پایان جنگ به محل سکونت خود بازگشته اند .
در ادامه به تعدادی از این واگذاری های غیرقانونی میپردازیم
واگذاری بیش از 2500هکتار زمین در جاده اهواز به خرمشهر به کشت وصنعت امیرکبیر
واگذاری 800هکتار زمین کشاورزی مرغوب در شمال رودخانه دویريج در منطقه دشت عباس در ایلام به جهاد نصر اصفهان
واگذاری 170 هکتار زمین بسیار مرغوب به سازمان اتکا در جاده دشت عباس به دهلران کیلومتر 40 زمین های تصرفی قبیله حمیداوی
واگذاری 5000هکتار زمین های منطقه جفیر به شرکت نفت ملی ایران
واگذاری نزذیک به 2000هکتار زمین های منطقه چم هندی و ابوغریب در جنوب استان ایلام به تعاونی بسیجیان استان ایلام
واگذاری 1000هکتار زمین و سه پارچه روستای تخیله شده در منطقه شلمچه به سپاه ناحیه خرمشهر
واگذاری بیش از 3000هکتار زمین های منطقه ام الدبس وچزابه به شرکت ملی حفاری
یاد اوری میشود این زمین ها همه گی دارای مالک شخصی بوده وتصرف منابع طبیعی مانند منطقه هور العظیم و زمین های شور اطراف جاده خرمشهر به اهواز که مقدار ان مشخص نیست در این امار ها نیامده است
- توضیحات
- مقاله‌ها
